Η περίοδος της Εθνικής Αντίστασης υπήρξε για τον Δημήτρη Τσατήρη η σημαντικότερη σε όλη του τη ζωή. Τα ιστορούμενα γεγονότα και η προσπάθεια να τα επαναπροσεγγίσει, περίπου 30 χρόνια μετά –από τις αρχές της δεκαετίας του ’80–, είτε από μνήμης είτε μέσω συνεντεύξεων από τους συναγωνιστές του, αλλά και με όσα πραγματολογικά στοιχεία είχε στη διάθεσή του –όπως ψηφοδέλτια από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 1944 στην Άνδρο– καταδεικνύουν την ένταση και την εσωτερική βιωματική διάσταση που αυτά είχαν στη γενικότερη πολιτική και κοινωνική του συγκρότηση. Στο ανά χείρας βιβλίο επιχειρείται η συγγραφή της ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης στην Άνδρο, ήτοι ιστοριογραφικά παρακολουθούμε τη μετακίνηση από
την ανάλυση του κεντρικού αφηγήματος για την Αντίσταση και των πρωταγωνιστών του στη μελέτη ατομικών ή συλλογικών υποκειμένων, που δεν θεωρούνται καθοριστικοί παράγοντες ή σημαντικοί παίκτες. Η όλη προσπάθεια μελέτης σε τοπικό επίπεδο συνιστά μετατόπιση του βλέμματος από την κεντρική πολιτική σκηνή στις περιφερειακές ελίτ, και από την πολιτική ιστορία στην κοινωνική ιστορία. Άλλωστε η ιστορία και η σχέση ανάμεσα στα προσωπικά βιώματα των ιστορικών υποκειμένων και στα γεγονότα στα οποία αυτά λαμβάνουν μέρος αποτελούν ίσως τη γοητευτικότερη πλευρά των θεωρητικών μας αναζητήσεων.
