Σονέτα

Άπονη καρδιά, άγουρη και σκληρή
με γλύκα καλυμμένη που πιο βαθιά πικρίζει
η πίστη σου ευάλωτη σαν τον καιρό γυρίζει
πιότερο απ’ της άνοι8ξης τον πρωτανθό δεν ζει.
Τρέχει ο χρόνος και τις ώρες μας χαρίζει
που τη ζωή μας δηλητήριο γεμίζουν
δρεπάνι αυτός, στάχυα εμείς που τα θερίζουν,
………
Η πίστη είναι εφήμερη, η ομορφιά δεν θα κρατήσει
το ’να και τα’ άλλο γρήγορα ο χρόνος θ ’αφανίσει
όμοια κι η πίκρα μου απ’ το κρίμα σου θα σβήσει
………