ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ORBIS LITERÆ

Charles Dickens, Ο κοινός μας φίλος

Μετάφραση: Κλαίρη Παπαμιχαήλ

Για πρώτη φορά στα ελληνικά το τελευταίο και πιο ώριμο μυθιστόρημα του Ντίκενς. Έρωτας, μυστήριο, συνωμοσίες, χιούμορ, κοινωνική κριτική, ένα «έργο με μεγάλο βάθος, μια σάτιρα της απληστίας», όπως έγραψε ο συγγραφέας και φιλόσοφος Γκ.Κ. Τσέστερτον.

Ο πάμπλουτος Τζον Χάρμον πεθαίνει και αφήνει την τεράστια περιουσία του, την οποία έχει αποκτήσει συλλέγοντας κυριολεκτικά σκουπίδια, στον μοναχογιό του Τζον, με μία μόνο προϋπόθεση: να παντρευτεί μια κοπέλα που δεν έχει γνωρίσει ποτέ, την Μπέλα Γουίλφερ. Η κοπέλα, η οποία  είναι όμορφη και λατρεύει το χρήμα, περιμένει να γνωρίσει τον άγνωστο μελλοντικό σύζυγό της. Όμως, ένα πτώμα στον Τάμεση ανατρέπει την κατάσταση. Ο νεκρός αναγνωρίζεται σαν Τζον Χάρμοντ ο νεότερος και η περιουσία περνά στα χέρια του ζεύγους Μποφίν, των μοναδικών ανθρώπων που εξακολουθούσαν να ανέχονται τον πατέρα του. Ο νεαρός όμως δεν έχει πνιγεί, ούτε δολοφονηθεί, όπως υποψιάζονται μερικοί. Εμφανίζεται λίγες μέρες αργότερα στους Μποφίν, που είναι και κηδεμόνες της Μπέλα, και με ψεύτικο όνομα καταφέρνει να προσληφθεί ως γραμματέας για να διαπιστώσει αν η ωραία Μπέλα θα τον αγαπούσε ακόμα κι αν δεν είχε χρήματα.

Alia Trabucco Zeran, Το όνομά μου είναι Εστέλα

Μετάφραση: Εύη Σέμπου

«Η συγκλονιστική αφήγηση μιας γυναίκας που προσπαθεί να δώσει νόημα στην ταπεινή ζωή της» (Financial Times). Από τη βραβευμένη Αλία Τραμπούκο Σεράν (γενν. Χιλή, 1983), «μια από τις σημαντικότερες φωνές της σύγχρονης λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας» (Die Zeit).

Η Εστέλα φεύγει από το χωριό της για να εργαστεί ως οικιακή βοηθός σε ένα ζευγάρι στο Σαντιάγο που περιμένει παιδί. Επτά χρόνια σωπαίνει, υπομένει, καθαρίζει το σπίτι τους και φροντίζει την κόρη τους, ένα κοριτσάκι με προβληματική συμπεριφορά. «Η μικρή είναι νεκρή», είπε η Εστέλα αρχίζοντας να διηγείται την ιστορία της. Πώς συνέβη το κακό; «Σαν σε ελληνική τραγωδία η ένταση αυξάνεται από σελίδα σε σελίδα» (El País).

Iμπτισάμ Άζεμ, Το βιβλίο της εξαφάνισης

Μετάφραση: Πέρσα Κουμούτση

Τι θα συνέβαινε αν, μέσα σε μια νύχτα, όλοι οι Παλαιστίνιοι εξαφανίζονταν από το Ισραήλ χωρίς κανένα ίχνος; Στο Βιβλίο της εξαφάνισης (Υποψήφιο για το Διεθνές Booker 2025) η Παλαιστίνια συγγραφέας Ιμπτισάμ  Άζεμ (γενν. 1985) προτείνει μια ανατρεπτική αλληγορία για τον αποκλεισμό ενός λαού από μια κανονική ζωή αλλά και τη διαγραφή του από τον χάρτη της ιστορίας. Δύο φωνές, ένας Ισραηλινός δημοσιογράφος κι ένας Παλαιστίνιος γείτονάς του, αναδεικνύουν την καθημερινή πραγματικότητα της ανισότητας και του φόβου, αλλά και το βάρος της μνήμης που αρνείται να σβήσει. Ένα πολιτικό μυθιστόρημα-παραβολή, αιχμηρό και συγκλονιστικό, που καθρεφτίζει την ιστορία της Μέσης Ανατολής και θέτει επίμονα το ερώτημα: τι σημαίνει ελευθερία όταν απουσιάζει η δικαιοσύνη;

Αντρέι Γκεοργκίγιεβιτς Μπίτοφ, Οίκος Πούσκιν

Μετάφραση: Βιργινία Γαλανοπούλου

«Εξαιρετικό βιβλίο από έναν πολύ ενδιαφέροντα Σοβιετικό πεζογράφο» (Kirkus) που αποτελεί ένα «εξαιρετικό δείγμα μοντερνιστικής φαντασίας» (The Washington Post) και ταυτοχρόνως έναν «φόρο τιμής στην κλασική ρωσική λογοτεχνία» (FAZ).

Λίγο μετά το τέλος των εορτασμών για την επέτειο της Ρωσικής Επανάστασης, ο φιλόλογος Λιόβα Οντοέφσκι βρίσκεται νεκρός στον Οίκο Πούσκιν της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ. Πλάι του δύο παλιά πιστόλια μονομαχίας που κάποτε ανήκαν στον ίδιο τον Πούσκιν. Γόνος γνωστής οικογένειας, λάτρης των τεχνών, ο Λιόβα ψάχνει να βρει τον εαυτό του στη σκιά του εξόριστου διάσημου παππού του και του καταξιωμένου επιστήμονα πατέρα του. Πιεσμένος από ένα καθεστώς που απαιτεί απόλυτη συμμόρφωση, αντιμέτωπος με οικογενειακά μυστικά και ανεκπλήρωτες φιλοδοξίες, έχει χάσει σταδιακά τον έλεγχο της ζωής του ανάμεσα σε παρέες, λογοτεχνικές αναζητήσεις, άφθονη βότκα και αδιέξοδους έρωτες.

Ο Οίκος Πούσκιν γράφτηκε το 1971, όταν ο Αντρέι Μπίτοφ (Αγία Πετρούπολη 1937- Μόσχα 2018) ήταν ήδη γνωστός στην ΕΣΣΔ για τα διηγήματα, τις νουβέλες και τα δοκίμιά του. Το μυθιστόρημα όμως δεν κρίθηκε κατάλληλο για δημοσίευση από τις σοβιετικές αρχές και έτσι κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ, το 1978. Στη Ρωσία άρχισε να δημοσιεύεται σε διάφορα λογοτεχνικά έντυπα το 1987, την εποχή της περεστρόικα. Μέχρι τότε κυκλοφορούσε από χέρι σε χέρι σε αυτοσχέδιες εκδόσεις επηρεάζοντας πολλούς Ρώσους συγγραφείς.

S.A. Cosby, Οι αμαρτωλοί στάζουν αίμα

Μετάφραση: Σέργιος Τρεχλής  

Ένα «συναρπαστικό θρίλερ με ακατάπαυστη δράση» (Στίβεν Κινγκ) όπου ο πολυβραβευμένος Σ. Κόσμπι μιλά για «πολιτικά φορτισμένα ζητήματα –φυλή, θρησκεία, αστυνόμευση– μέσα από μια αστυνομική περιπέτεια» (The Washington Post).

Πυροβολισμοί σε ένα σχολείο αναστατώνουν την ήσυχη Κομητεία του Χάροντα στη Βιρτζίνια. Ο Τάιτους Κράουν, πρώην πράκτορας του FBI και ο πρώτος μαύρος σερίφης στην περιοχή, σοκάρεται όταν ανακαλύπτει ότι δράστης της επίθεσης είναι ένας νεαρός μαύρος που γνωρίζει χρόνια και μοναδικό θύμα ένας λευκός καθηγητής τον οποίο εκτιμούν όλοι. Ποιο ήταν το κίνητρο για τη δολοφονία; Ο νεαρός δράστης σκοτώνεται από αστυνομικούς πριν προλάβει ο Τάιτους να τον ανακρίνει. Τα ίχνη του όμως οδηγούν σε έναν κατά συρροή δολοφόνο και ένα κύκλωμα βασανιστών παιδιών με διασυνδέσεις σε όλη την τοπική κοινωνία.

Pablo Neruda, Οι στίχοι του Καπετάνιου

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

Οι Στίχοι του Καπετάνιου μαζί με τα Είκοσι ερωτικά ποιήματα και ένα τραγούδι χωρίς ελπίδα και τα Εκατό ερωτικά σονέτα συνθέτουν την εμβληματική τριάδα του νερουδιανού ερωτικού λόγου. Γράφτηκαν όταν ήταν εξόριστος στην Ιταλία, με την αστυνομία να τον απειλεί διαρκώς, σε πλήρη απομόνωση από τους φίλους και γνωστούς του, συντροφιά με την αγαπημένη του Ματίλδε. Όπως γράφει ο ίδιος ο μεγάλος Χιλιανός ποιητής: «Σ’ εκείνον τον τόπο της μεθυστικής ομορφιάς μεγάλωσε, κραταιώθηκε ο έρωτάς μας. Και ποτέ δεν χωρίσαμε. Εκεί τελείωσα τη συγγραφή ενός ερωτικού βιβλίου, βιβλίου που έχει πάθος και πόνο και που εκδόθηκε στη Νάπολη ανωνύμως με τίτλο Οι στίχοι του Καπετάνιου».

Πέτρος Ρούσσος, Μεγαλώνοντας παιδιά στην ψηφιακή εποχή

Κίνδυνοι, προκλήσεις και ευκαιρίες

Πόσο ασφαλή είναι τα παιδιά στο διαδίκτυο; Πώς επηρεάζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την αυτοεικόνα και τις σχέσεις τους; Μπορεί η τεχνολογία να ενισχύσει τη μάθηση ή μήπως τελικά βλάπτει τη συγκέντρωση και την κριτική τους σκέψη; Και το πιο σημαντικό: Πώς μπορούν οι γονείς να γίνουν καθοδηγητές και όχι απλώς παρατηρητές στον ψηφιακό κόσμο των παιδιών τους;

Ο καθηγητής Γνωστικής Ψυχολογίας και Κυβερνοψυχολογίας στο Τμήμα Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ Πέτρος Ρούσσος προσφέρει στους γονείς χρήσιμες γνώσεις, εργαλεία και προβληματισμούς σχετικά με τη θετική χρήση της τεχνολογίας, τους κινδύνους του διαδικτύου, την έννοια του ψηφιακού αποτυπώματος, καθώς και τις νομικές και ηθικές διαστάσεις της διαδικτυακής παρουσίας.

Κωνσταντίνος Πουλής, Social Media: Η αρπαγή της δημόσιας σφαίρας – Η ελευθερία να μιλάς χωρίς να ακούγεσαι

Πώς γίνεται να ορκίζονται τόσο πολλοί ότι δεν βλέπουν τηλεόραση, αλλά η συστημική ενημέρωση να θριαμβεύει; Ο δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Πουλής εκκινεί από τη διαπίστωση ότι τα social media προδίδουν συστηματικά την υπόσχεση της οριζόντιας επικοινωνίας και καταγράφει αυτόν τον μηχανισμό, αντλώντας από τις μαρτυρίες whistleblowers, εκθέσεις, συγκεκριμένα παραδείγματα, έρευνες και μελέτες.

Με δεδομένο ότι κανείς δεν πλοηγείται ελεύθερα στο διαδίκτυο, αλλά όλοι ακολουθούν το πρόγραμμα «οργανωμένης εκδρομής» μέσω των πλατφορμών που παρεμβάλλονται, εξετάζεται ο εθισμός στη διάσπαση προσοχής, ο οποίος λειτουργεί ως πνευματική και πολιτική σφραγίδα της εποχής μας, η αλγοριθμική υποβάθμιση της ορατότητας, αναλύεται η αγωνία ενάντια στα fake news και τη συνωμοσιολογία ως εργαλείο αποκατάστασης του κύρους του συστημικού λόγου, και ο μύθος των influencers, ως καλλιέργεια της ελπίδας των υποτελών ότι μπορεί να κερδίσουν το επικοινωνιακό λαχείο της διασημότητας. Επίσης  διερευνάται η εφαρμογή του επιχειρήματος στις πλατφόρμες διαμοιρασμού και σε πεδία από τη  μουσική ως την πορνογραφία.

Το νήμα που διατρέχει όλη την ανάλυση είναι η απαισιόδοξη εκτίμηση ότι το τίμημα της ελευθερίας μας να λέμε (σχεδόν) ό,τι θέλουμε, είναι ότι μονολογούμε περιχαρείς σε εχθρικό περιβάλλον.

Maurice Daumas, Τι είναι ο μισογυνισμός

Μετάφραση: Κατερίνα Γούλα

Υπήρξε άραγε εποχή που οι γυναίκες δεν αποτελούσαν θύματα διακρίσεων και οι άνδρες δεν είχαν προνομιακή θέση; Για ποιον λόγο ο αντιφεμινισμός παραμένει και σήμερα τόσο δριμύς; Μήπως είστε κι εσείς θύτης ή θύμα στην υπόθεση του μισογυνισμού χωρίς να το γνωρίζετε;

Ο μισογυνισμός, αυτό το άσβεστο μίσος για τις γυναίκες, είναι βέβαια οι προσβολές και οι πράξεις βίας, αλλά όχι μόνο: είναι επίσης η άρρητη, η συμβολική εκείνη διαδικασία διά της οποίας οι γυναίκες υποτάσσονται στην ανδρική κυριαρχία. Αυτός ο «συγκαλυμμένος» μισογυνισμός παρεισφρέει στα γραφεία, στους θεσμούς, στον δρόμο, στις φιλίες, βαθύτερα όμως απ’ οπουδήποτε αλλού στην οικειότητα του ζευγαριού. Βρίσκεται στην καρδιά της κοινωνικής (και συζυγικής) ζωής μας εδώ και περισσότερο από πέντε αιώνες.

Ο ιστορικός Μορίς Ντομάς το καταδεικνύει με θαυμαστή δεξιοτεχνία, αντλώντας από την ιστορία,  την κοινωνιολογία και την ψυχανάλυση. Ανατέμνοντας ένα θέμα που ανακύπτει όλο και πιο συχνά στην επικαιρότητα, το πολύτιμο αυτό βιβλίο θα καταφέρει οπωσδήποτε να σας εκπλήξει πολλές φορές και θα σας κάνει να αμφισβητήσετε όλα όσα νομίζατε ότι γνωρίζετε για τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, από τον Μεσαίωνα έως την υπόθεση Ντομινίκ Στρος-Καν.

Anna Katharina Shaffner, Η συλλογική μας εξάντληση

26 κείμενα – αντίδοτα στο burnout

Μετάφραση: Φωτεινή Βλαχοπούλου

Γιατί αισθανόμαστε τόσο συχνά εξαντλημένοι; Γιατί η δουλειά μας και οι απαιτήσεις της καθημερινότητας μας φαίνονται αβάσταχτες και μας προκαλούν φόβο; Αντλώντας από την επιστήμη, την ιατρική, τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία, η καθηγήτρια Άννα Σάφνερ ανιχνεύει τα αίτια και την ιστορία της εξάντλησης και του burnout, και παράλληλα αναδεικνύει νέους τρόπους για την καταπολέμηση του στρες και της αρνητικότητας.

Ένα ευρηματικό βιβλίο στη σύλληψή του και αντισυμβατικό στην προσέγγισή του, παρήγορο και ανακουφιστικό, γεμάτο πρακτικές συμβουλές που μάς δείχνει πώς μπορούμε να ελέγξουμε την εξάντλησή μας, και να ξαναβρούμε τη χαρά της ζωής.

Andrea Wachter, Ξεπερνώντας την υπερφαγία για παιδιά στην εφηβεία

Μετάφραση: Έλλη Γκαλτέμη

Επιστημονική επιμέλεια: Ζωή Ντουλαπτσή, Φανή Σιαμούλη

Ένα βιβλίο που θα αλλάξει τη σχέση μας με το φαγητό.

Πολλοί έφηβοι τρώνε γιατί νιώθουν λυπημένοι, θυμωμένοι ή στρεσαρισμένοι. Η υπερφαγία είναι ένας τρόπος για να καταπνίγουν επώδυνα συναισθήματα. Έτσι όμως καταπνίγουν τη χαρά της ζωής και τον ενθουσιασμό τους και προετοιμάζουν ένα μέλλον με πολλά προβλήματα. 

Το βιβλίο Ξεπερνώντας την υπερφαγία για παιδιά στην εφηβεία παρέχει τα εργαλεία για να διαχειριστούν οι ίδιοι οι έφηβοι τα συναισθήματά τους και να βρουν παρηγοριά χωρίς τακτικές επισκέψεις στο ψυγείο. Οι γονείς και οι επαγγελματίες υγείας, επίσης, θα βρουν τις λέξεις, τις δραστηριότητες και τις ασκήσεις για να βοηθήσουν τα παιδιά που η σχέση τους με το φαγητό προκαλεί ανησυχία. Με τη βοήθεια της ψυχοθεραπεύτριας Άντρια Βάχτερ θα κατανοήσουν τις βαθύτερες αιτίες της υπερκατανάλωσης τροφής, θα μάθουν να τρώνε πιο υγιεινά, φαγητά που πραγματικά τους αρέσουν, σε ποσότητες που ικανοποιούν τις ανάγκες του σώματος και θα βρουν νέους τρόπους να διαχειρίζονται τις λύπες και τις αγωνίες τους.

Στο βιβλίο Ξεπερνώντας την υπερφαγία για παιδιά στην εφηβεία οι έφηβοι θα ανακαλύψουν τα εργαλεία για να διαχειριστούν οι ίδιοι τα συναισθήματά τους και να βρουν παρηγοριά χωρίς τακτικές επισκέψεις στο ψυγείο. Επίσης, οι γονείς και οι επαγγελματίες υγείας θα βρουν τις κατάλληλες λέξεις, τις δραστηριότητες και τις ασκήσεις που θα βοηθήσουν όσους εφήβους έχουν προβλήματα με την υπερβολική κατανάλωση τροφής. Με τη βοήθεια της ψυχοθεραπεύτριας Άντρια Βάχτερ θα κατανοήσουν τις βαθύτερες αιτίες της υπερκατανάλωσης τροφής, θα μάθουν να τρώνε πιο υγιεινά φαγητά που πραγματικά τους αρέσουν, σε ποσότητες που ικανοποιούν τις ανάγκες του σώματός τους και θα βρουν νέους τρόπους να διαχειρίζονται τις λύπες και τις αγωνίες τους.

Michaeleen Doucleff, Γονιός, κυνηγός, τροφοσυλλέκτης

Εικονογράφηση: Ella Trujillo

Μετάφραση: Κατερίνα Χαλμούκου

Tι δεν έχουμε αντιληφθεί οι γονείς στον σύγχρονο δυτικό κόσμο; Πώς αρχαιότεροι πολιτισμοί κατάφερναν να μεγαλώνουν ευτυχισμένα, ευγενικά, καλόβολα και γενναιόδωρα παιδιά;

Η βιολόγος και δημοσιογράφος Μαϊκλίν Ντουκλέφ, απογοητευμένη από τις σύγχρονες μελέτες και οδηγίες για την ανατροφή των παιδιών και εντυπωσιασμένη από τα παιδιά ενός χωριού στη χερσόνησο του Γιουκατάν, επισκέπτεται μαζί με την τρίχρονη κόρη της οικογένειες που ανήκουν σε τρεις από τις παλαιότερες φυλές, τους Μάγια, τους Ινουίτ και τους Χατζάμπε. Οι γονείς της φυλής Μάγια στο Μεξικό είναι αυθεντίες στην ανατροφή παιδιών με πνεύμα συνεργασίας. Ανατρέφουν έμπιστους βοηθούς εντάσσοντας τα παιδιά στις δουλειές του σπιτιού από τη στιγμή που αρχίζουν να περπατάνε, χωρίς να καταφεύγουν σε δωροδοκίες, απειλές ή λίστες με υποχρεωτικές εργασίες. Οι γονείς της φυλής Ινουίτ, πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο, είναι εξαιρετικοί στο να διδάσκουν στα παιδιά τη συναισθηματική νοημοσύνη. Όταν τα παιδιά κλαίνε, χτυπούν ή συμπεριφέρονται άσχημα, οι γονείς της φυλής Ινουίτ τα αντιμετωπίζουν με ηρεμία και ευγένεια και έτσι τα διδάσκουν πώς να ηρεμούν και να σκέφτονται προτού αντιδράσουν. Οι γονείς της φυλής Χατζάμπε στην Τανζανία είναι ειδικοί παγκόσμιου κύρους στην ανατροφή αυτόνομων παιδιών με αυτοπεποίθηση. Παρακολουθώντας και μαθαίνοντας από την καθημερινότητά τους η Ντουκλέφ μάς παρουσιάζει τις μεθόδους που ακολουθούν, μας δείχνει πώς μπορούν να προσαρμοστούν και εφαρμοστούν κι από εμάς, ώστε να επανεξετάσουμε τον τρόπο που ανατρέφουμε τα παιδιά μας.