Προσεχείς εκδόσεις || Φεβρουάριος – Μάρτιος 2023

ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ORBIS LITERÆ

Saul Bellow, Το δώρο του Χάμπολντ

Μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Εισαγωγή: Jeffrey Eugenides

Βραβείο Νόμπελ 1976

Το μυθιστόρημα που χάρισε στον Μπέλοου το βραβείο Pulitzer το 1976.

Ο Τσάρλι, ένας νεαρός λάτρης της λογοτεχνίας, βιώνει μια υπαρξιακή κρίση όταν πεθαίνει ο καλύτερός του φίλος, ο ποιητής Χάμπολντ. Η καριέρα του καταρρέει αντιμετωπίζει ένα πολύ δύσκολο διαζύγιο, ερωτεύεται μια πολύ νεότερή του και εντελώς ακατάλληλη για εκείνον γυναίκα και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μπλέκεται και μ’ έναν νευρωτικό μαφιόζο. Πριν πεθάνει όμως, ο Χάμπολντ του άφησε ένα απροσδόκητο δώρο που μπορεί να αλλάξει τα πάντα.

Εκτός από το Νόμπελ, ο Μπέλοου είναι ο μόνος συγγραφέας που κέρδισε το Νational Book Award τρεις φορές καθώς και το Νational Medal of Arts (1988).

Anna Kavan, Πάγος

Μετάφραση: Λευτέρης Καλοσπύρος

Ένα πραγματικά προφητικό μυθιστόρημα. Μια πανέμορφη νεαρή γυναίκα με λαμπερά μαλλιά ζει στη σκιά του αυταρχικού συζύγου της. Όταν μια μέρα το σκάει για άγνωστο προορισμό, ο ανώνυμος αφηγητής, από παλιά ερωτευμένος μαζί της, βάζει σκοπό της ζωής του να τη βρει. Όταν εντοπίζει τελικά το κορίτσι, αυτό βρίσκεται πια στη συντροφιά ενός άλλου δυνάστη, ενός σκοτεινού, μοχθηρού άντρα με ψυχρά γαλάζια μάτια που αποκαλείται «φύλακας». Η περιπλάνηση θα συνεχιστεί με πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς, με το κορίτσι να επανεμφανίζεται σε διάφορες, άλλοτε ρεαλιστικές και άλλοτε φασματικές εκδοχές του. Ένα ατέλειωτο παιχνίδι αντικατοπτρισμών, σ’ ένα σκηνικό ακραίας κλιματικής αλλαγής, με πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και ενώ ο παγετώνας απειλεί να σκεπάσει τη γη απ’ άκρη σ’ άκρη. Το σκηνικό γίνεται ακόμα πιο απελπιστικό καθώς βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός νέου παγκοσμίου πολέμου. Η Άννα Καβάν χαρακτηρίστηκε «αδερφή του Κάφκα» και ο Πάγος, το αδιαφιλονίκητο αριστούργημά της, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα καλύτερα έργα του Τζ. Γκ. Μπάλαρντ. Για πρώτη φορά στα ελληνικά ένα έργο της σπουδαίας και αδίκως λησμονημένης Βρετανίδας μοντερνίστριας, που είχε φανατικούς θαυμαστές την Αναΐς Νιν, την Ντόρις Λέσινγκ, τον Τζόναθαν Λέθεμ και πολλούς άλλους.

Bernardine Evaristo, Ξανθές ρίζες

Μετάφραση: Αλέξης Καλοφωλιάς

Τι θα γινόταν αν οι όροι του δουλεμπορίου αντιστρέφονταν; Αν οι Αφρικανοί σκλάβωναν τους Ευρωπαίους; Θα άλλαζαν οι τρόποι με τους οποίους οι άνθρωποι δικαιολογούν την απάνθρωπη συμπεριφορά τους; Τι θα σήμαινε για τον πολιτισμό μας;

Η βραβευμένη με Booker συγγραφέας του μπεστ σέλερ Κορίτσι, γυναίκα, άλλο προσπαθεί να δώσει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα μέσα από την ιστορία της Ντόρις, μιας λευκής Αγγλίδας, σκλάβας από τα έντεκά της χρόνια.

«Μια ισχυρή, στοχαστική υπενθύμιση ότι διαβολική συμπεριφορά μπορεί να επιδείξει κάθε πολιτισμός, ότι η ασφάλεια είναι μια ψευδαίσθηση και η ελευθερία κάτι που δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο» (Publishers Weekly). «Ένα τολμηρό, γλυκόπικρο μυθιστόρημα, με χιούμορ που αναστατώνει και όπου το “τι θα γινόταν αν…” γίνεται “τι θα ένιωθες τότε”» (The Independent).

Lana Bastašic, Πιάσε το λαγό

Μετάφραση από τα σερβοκροάτικα: Ισμήνη Ραντούλοβιτς

Η βραβευμένη με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας Σέρβα Λάνα Μπάστασιτς (γενν. Ζάγκρεμπ, 1986) διηγείται την περίπλοκη πορεία της φιλίας δύο γυναικών από τη Βοσνία, ακολουθώντας τη δομή της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων – με τη μεγάλη διαφορά ότι η δική της ηρωίδα οδηγείται στην «καρδιά του σκότους» των Βαλκανίων.

Παρά την εχθρική σιωπή που επικρατεί μεταξύ τους επί δώδεκα χρόνια, η Σάρα δέχεται να βοηθήσει την παιδική της φίλη τη Λέιλα να εντοπίσει τον αγνοούμενο αδερφό της και έτσι ξεκινά ένα οδυνηρό ταξίδι στο παρελθόν.

Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα για τη συγκρότηση της ταυτότητας, τα σφάλματα της μνήμης και τους πολλούς και διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους δύο άνθρωποι μπορούν να πληγώσουν, να αγαπήσουν και να απογοητεύσουν ο ένας τον άλλον.

Jhumpa Lahiri, Στις δικές μου διαδρομές

Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου

Η βραβευμένη με Pulitzer Αμερικανίδα ινδικής καταγωγής Τζούμπα Λαχίρι (γενν. Λονδίνο, 1967) επιλέγει να γράψει σε μια ξένη γλώσσα, τα ιταλικά, ένα μυθιστόρημα με θέμα οικουμενικό: την εγγύτητα και την αποξένωση, τη μοναξιά, αλλά και τα μικρά θαύματα της καθημερινότητας.

Μια γυναίκα περιπλανιέται σε μια πόλη χωρίς όνομα, παρατηρεί ανθρώπους και μέρη, ανακαλεί σκηνές από το παρελθόν, γεγονότα που τη σημάδεψαν, συνομιλεί βουβά με πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή της, προβληματίζεται από συζητήσεις που ακούει τυχαία και από απρόσμενες συναντήσεις και σιγά σιγά ανακαλύπτει τον εαυτό της και τι πραγματικά επιθυμεί στη ζωή της.

Iris Murdoch, Θάλασσα, θάλασσσα

Μετάφραση: Αθηνά Δημητριάδου

Το διασημότερο μυθιστόρημα μιας από «τις πέντε καλύτερες αγγλόφωνες συγγραφείς» (The Times) και αυτό που της χάρισε το 1978 το βραβείο Booker.

Ο Τσαρλς Άροουμπαϊ, πασίγνωστος θεατράνθρωπος, γοητευτικός και αυτάρεσκος, αποφασίζει ξαφνικά να αποσυρθεί σ’ ένα σπίτι πλάι στη θάλασσα. Έχει φτάσει, όπως δηλώνει αρκετά μελοδραματικά, η ώρα να ζήσει ως «σοφός γέρων», μακριά από το πλήθος και να γράψει τα απομνημονεύματα και τους στοχασμούς του. Τα πράγματα δεν εξελίσσονται όμως όπως προέβλεπε, ειδικά μετά την τυχαία συνάντησή του με τον εφηβικό του έρωτα. Παρόλο που ο χρόνος δεν έχει φερθεί καθόλου ευγενικά στην παλιά του αγαπημένη, ο Τσαρλς τυφλώνεται από το πάθος και πολεμώντας να την ξανακερδίσει γίνεται επικίνδυνος και για τον εαυτό του και για τους άλλους γύρω του.

«Από τις καλύτερες μελέτες χαρακτήρων του 20ού αιώνα» (The Observer), ένα μυθιστόρημα το οποίο αντικρίζει κατάματα τους βασικότερους δαίμονές μας: τον φόβο, τη ζήλια, τη ματαιοδοξία, τον φθόνο, τον πόνο και τη σύγχυση που προκαλεί η αγάπη για λάθος πρόσωπο.  

Elsa Triolet, Τριαντάφυλλα επί πιστώσει

Μετάφραση: Κατερίνα Γούλα

Η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το βραβείο Γκονκούρ (1944), πολυγραφότατη συγγραφέας, μεταφράστρια σπουδαίων Ρώσων λογοτεχνών στα γαλλικά, μούσα και σύζυγος του Λουί Αραγκόν, κουνιάδα του Μαγιακόφσκι, φίλη του Γκόρκι, του Παστερνάκ, του Μπρετόν, του Ελιάρ, ενεργό μέλος όλων των κινημάτων των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα και της αντίστασης κατά τη διάρκεια του πολέμου, η Έλσα Τριολέ περιγράφει και κριτικάρει τη σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία μέσα από ένα ρομαντικό μυθιστόρημα με ηρωίδα μια φτωχή κοπέλα που ερωτεύεται έναν καλλιεργητή τριαντάφυλλων.

Shehan Karunatilaka, Τα εφτά φεγγάρια του Μάαλι Αλμέιντα

Μετάφραση: Ρένα Χατχούτ

ΒΡΑΒΕΙΟ BOOKER 2022

Κολόμπο, 1990. O Maali Almeida, πολεμικός φωτογράφος και τζογαδόρος, ξυπνά και αντιλαμβάνεται αμέσως ότι είναι νεκρός. Η ψυχή του έχει μεταφερθεί σε ένα νέο περιβάλλον το οποίο μοιάζει με προθάλαμο πριν την αιώνια ανάπαυση, και που παρόλα αυτά θυμίζει απελπιστικά δυσκίνητη γραφειοκρατική υπηρεσία. Την ίδια στιγμή, το διαμελισμένο σώμα του βυθίζεται στη λίμνη Μπέιρα – ο Maali δεν έχει ιδέα ποιος τον σκότωσε. Σε μια εποχή που αποσπάσματα θανάτου, βομβιστές αυτοκτονίας και μισθωμένοι εκτελεστές δρουν ανεξέλεγκτα, ο κατάλογος των υποψήφιων ενόχων φαντάζει ατελείωτος. Αλλά ακόμα και στη μετά θάνατον ζωή, ο χρόνος τελειώνει κάποια στιγμή. Πρέπει σε σύντομο χρονικό διάστημα –μέσα σε εφτά νύχτες– να επικοινωνήσει με τον άντρα και τη γυναίκα που αγαπά περισσότερο για να τους οδηγήσει στην κρύπτη όπου έχει φυλάξει τις φωτογραφίες που, εφόσον βγουν στη δημοσιότητα, θα αλλάξουν για πάντα τη ζωή στη Σρι Λάνκα.

Ο πρόεδρος της επιτροπής Booker για το 2022 δήλωσε για το βιβλίο: «Ξεχωρίζει λόγω της φιλοδοξίας του. Πρόκειται για ένα μεταφυσικό θρίλερ, ένα μεταθανάτιο νουάρ που καταλύει τα όρια όχι μόνο ειδών διαφορετικών μεταξύ τους, αλλά ακόμα και της ζωής και του θανάτου, του σώματος και του πνεύματος, της ανατολής και της δύσης. Πρόκειται για ένα φιλοσοφικό αλλά ταυτόχρονα κωμικό έργο που μεταφέρει τον αναγνώστη στη “σκοτεινή καρδιά του κόσμου” – στη φρίκη του αιματηρού εμφύλιου στη Σρι Λάνκα. Και μόλις φτάσει εκεί, ο αναγνώστης ανακαλύπτει συνάμα την τρυφερότητα και την ομορφιά, την αγάπη και την αφοσίωση καθώς και την επιδίωξη ενός ιδεώδους που δικαιώνει την ανθρώπινη ζωή».

Ο Shehan Karunatilaka θεωρείται από τους σημαντικότερους συγγραφείς της Σρι Λάνκα. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Chinaman, τιμήθηκε μεταξύ άλλων με τα βραβεία Commonwealth, DSC και Gratiaen. Εκτός από μυθιστορήματα έχει γράψει τραγούδια, σενάρια για ταινίες και ταξιδιωτικές ιστορίες.

Volker Ullrich, Οκτώ μέρες του Μάη, Η τελευταία εβδομάδα του Τρίτου Ράιχ

Μετάφραση: Σίσσυ Παπαδάκη

1 Μαΐου 1945: Ο Φύρερ είναι νεκρός, αλλά ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος συνεχίζεται. Τι μεσολάβησε από τις 30 Απριλίου που ο Χίτλερ αυτοκτόνησε μέχρι τη «Μέρα της νίκης» στις 9 Μαΐου; Ποια σχέδια εξύφαναν οι στενοί συνεργάτες του δικτάτορα για να αποφύγουν την ολική καταστροφή της Γερμανίας; Πώς προσπάθησε καθένας από αυτούς να διασωθεί; Ποιοι και πώς κατάφεραν να εξασφαλίσουν μια άνετη ζωή μεταπολεμικά; Πώς και πότε πληροφορήθηκαν τον θάνατο του δικτάτορα οι ηγέτες των Συμμάχων, απλοί πολίτες ή διασημότητες όπως ο Κλάους Μαν και η Μάρλεν Ντίντριχ που συνόδευαν τα συμμαχικά στρατεύματα; Πώς βίωσαν το τέλος του πολέμου προσωπικότητες οι οποίες θα πρωταγωνιστούσαν στη μεταπολεμική Γερμανία, όπως ο Βίλι Μπραντ ή ο Χέλμουτ Σμιτ;

Ώρα με την ώρα, από τη μια άκρη της Ευρώπης στην άλλη, από το υπόγειο καταφύγιο του Χίτλερ μέχρι το εξοχικό του Στάλιν, από τα πεδία των μαχών και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι τα σπίτια των απλών Γερμανών, ο βραβευμένος ιστορικός και δημοσιογράφος Φόλκερ Ούλριχ συνθέτει, μέσα από πλήθος μαρτυρίες και ντοκουμέντα, μια συναρπαστική εικόνα της χαώδους περιόδου, ανάμεσα στον πόλεμο και στην ειρήνη.

Walt Whitman, Τραγούδι του εαυτού μου

Μετάφραση, εισαγωγή, σχόλια: Δημήτρης Δημηρούλης

Το σημαντικότερο ποίημα του γενάρχη της αμερικανικής ποίησης, το πρώτο ποίημα της περίφημης συλλογής Φύλλα Χλόης και αυτό που έκανε τον Ουόλτ Ουίτμαν γνωστό σε όλο τον κόσμο.

Ένας εορτασμός του ατόμου, του έθνους και της πνευματικής δυνατότητας, ένα ποίημα για την Αμερική το οποίο δίνει χώρο σε όλους τους αδικημένους, τους περιφρονημένους, τους περιθωριακούς, τους καταπιεσμένους, τους διαφορετικούς. «Το πιο σπουδαίο ποίημα που γράφτηκε έως σήμερα από έναν Αμερικανό», όπως είχε δηλώσει ο διάσημος Αμερικανός ποιητής Τζον Μπέριμαν και αυτό το οποίο επηρέασε πλήθος ποιητές σε όλο τον κόσμο.

Fernando Pessoa, Θαλασσινή ωδή

Μετάφραση: Μαρία Παπαδήμα

Η μόνη ποιητική σύνθεση του Πεσσόα που δημοσιεύτηκε πριν από το θάνατο του δημιουργού της με την υπογραφή του σημαντικότερου ίσως ετερώνυμου του, του Άλβαρο ντε Κάμπος. Το «πιο εκκωφαντικό ποίημα που έχει γραφτεί ποτέ» κατά τον Άγγλο ποιητή Ρόι Κάμπελ.

Λύο Καλοβυρνάς, Όλες μας

Τρεις αδελφές πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Μια θηλυκή οικογένεια που δεν νιώθει οικογένεια. Μια μητέρα με ένα φοβερό μυστικό το οποίο μια ζωή προσπαθεί να κρύψει από τις κόρες της. Ένα ατύχημα θα αποκαλύψει το μυστικό και θα τις κάνει να βρουν τη δύναμη να αναμετρηθούν με το αιματηρό παρελθόν της οικογένειας, καθώς και με τις γυναικοκτονίες που τόσα χρόνια τις αντιμετώπιζαν σαν να μη συνέβαιναν.

Ένα μυθιστόρημα όπου συμπλέκονται ο μαγικός ρεαλισμός, η έμφυλη συνείδηση, τα οικογενειακά μυστικά, κομμάτια της προσωπικής ιστορίας του συγγραφέα και οι γυναικοκτονίες.

Εμμανουήλ Ροΐδης, Η Πάπισσα Ιωάννα

Επιμέλεια, προλεγόμενα, σχόλια: Δημήτρης Δημηρούλης

Ένα από τα σημαντικότερα και πολυμεταφρασμένα έργα της ελληνικής λογοτεχνίας, «βλάσφημο και κακόηθες» κατά την Ιερά Σύνοδο, στην αυθεντική του μορφή, συμπληρωμένο και τοποθετημένο στα ιστορικά του πλαίσια.

Η θυελλώδης ιστορία «μιας γυναίκας που ίσως δεν έζησε ποτέ, αλλά αρνείται αιώνες τώρα να πεθάνει» καθώς προκαλεί σάλο σε καθολικούς, προτεστάντες και ορθοδόξους στην λογοτεχνικότερη πανευρωπαϊκά και δημοφιλέστερη εκδοχή της, αυτή του Εμμανουήλ Ροΐδη.

Μύθος ή αλήθεια οι περιπέτειες της νεαρής κοπέλας που μεταμφιέζεται σε άνδρα για να συντροφεύσει τον αγαπημένο της στο μοναστήρι και καταλήγει στον παπικό θρόνο; Αφορίστηκε πράγματι ο Ροΐδης; Ο Δ. Δημηρούλης συνοδεύει το απολαυστικό μυθιστόρημα με εκτενή εισαγωγή όπου παρουσιάζει τα πολλά και διαφορετικά μονοπάτια που ακολούθησε πανευρωπαϊκά η μεσαιωνική ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας. Αναδεικνύει το πώς όλο αυτό το παιχνίδι με την απόκρυψη και αποκάλυψη του φύλου, οι σεξουαλικοί υπαινιγμοί και, κυρίως, η διαπόμπευση της εκκλησιαστικής εξουσίας συγκρότησαν γόνιμο πεδίο για τη λογοτεχνία –εμπνέοντας συγγραφείς από τον Βοκκάκιο μέχρι τον Μπρεχτ– αλλά και για το θέατρο, τον κινηματογράφο, ακόμη και τη χαρτομαντεία.

Η έκδοση συμπληρώνεται με αναλυτικό χρονολόγιο, σχόλια και παραρτήματα, με κείμενα για τον «αφορισμό» και την καταδίωξη του Ροΐδη μερικά από τα οποία δημοσιεύονται για πρώτη φορά.

ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΑΝ

Ευριπίδη, Η Ιφιγένεια στη χώρα των Ταυρίων

Εισαγωγή, μετάφραση: Νίκος Μανουσάκης

Από το αρχαίο ελληνικό μυθιστόρημα ως τα σύγχρονα λαϊκά παραμύθια, τις ταινίες του Χόλιγουντ και ορισμένους από τους διασημότερους τίτλους βιντεοπαιχνιδιών, η πλοκή σύμφωνα με την οποία ένα αγόρι σώζει ένα κορίτσι (το οποίο συχνά συμπράττει καίρια στην κοινή σωτηρία) για να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, βρίσκεται πάντα πολύ ψηλά στις προτιμήσεις του κοινού. Φαίνεται πως ο Ευριπίδης είναι ένας εκ των διαμορφωτών του συγκεκριμένου δραματικού είδους και η Ιφιγένεια στη χώρα των Ταυρίων αποτελεί το πρώτο σωζόμενο φανέρωμά του.

Πρόκειται για μια σπουδή στην προσμονή, την καρτερία, αλλά και την επινοητικότητα, με τη σκηνή να στήνεται σε έναν χωρόχρονο «όπου το θαύμα λειτουργεί ακόμη». Ο δε ρυθμός της δράσης εμπεριέχει το παιγνιώδες, το γνήσια τραγικό, την κωμική ελαφράδα, αλλά και την τρομώδη αγωνία. Τα ειδολογικά του «ημιτόνια» –τα στιγμιαία περάσματα από την ειρωνεία στη συντριβή αλλά και οι εκτενέστερες μεταπτώσεις από τον πανικό στη θυμηδία– καθιστούν μια παράσταση του μάλλον ακατάτακτου αυτού έργου (που να ανταποκρίνεται στον πλούτο του κειμένου) ένα δύσκολο στοίχημα για τους συντελεστές.

Η παρούσα έκδοση φωτίζει μέσω της εκτενούς εισαγωγής όλες τις πτυχές του έργου (ιστορική, υφολογική, πραγματολογική κ.λπ.), ενώ μέσω της μετάφρασης επιχειρεί να συστήσει εκ νέου στο κοινό την πολύτιμη «μουσική» του πρωτοτύπου.

Πάμπλο Νερούδα, Γενικό άσμα

Εισαγωγή, μετάφραση, εξηγητικά: Δανάη Στρατηγοπούλου

Βραβείο Νόμπελ 1971

Πενήντα χρόνια από την πρώτη του έκδοση το Canto General επανακυκλοφορεί στην αξεπέραστη μετάφραση της Δανάης Στρατηγοπούλου.

«Μια τρομερή κραυγή ελευθερίας και χειραφέτησης» (Le Monde) από τον «μεγαλύτερο ποιητή του 20ού αιώνα» (Gabriel Garcia Márquez), το Γενικό άσμα χάρισε στον Νερούδα το Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1971.

Ο ποιητής άρχισε να το γράφει το 1948, κυνηγημένος από το καθεστώς της Χιλής και συνόψισε σε αυτό την ιστορία της χώρας του και ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής, καθώς και τους πόθους του λαού του σε δύσκολους καιρούς. Το είχε ολοκληρώσει όταν, επιστρέφοντας στην πατρίδα του, γνώρισε τη Δανάη Στρατηγοπούλου, τραγουδίστρια, μουσικό, και καθηγήτρια ελληνικής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Χιλής, έγιναν φίλοι και της εμπιστεύτηκε τη μετάφρασή του στα ελληνικά, μια μετάφραση που τιμήθηκε με βραβείο στη Λειψία.

«Ποίηση που έχει τη δύναμη να ζωντανεύει τα όνειρα μιας ολόκληρης ηπείρου», όπως τονίστηκε στη βράβευση του Νερούδα με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, το Γενικό άσμα παραμένει στην αιχμή του μοντερνισμού, διατηρεί όλη του τη φρεσκάδα και εξακολουθεί να επηρεάζει την παγκόσμια ποίηση και, κυρίως, να μιλά στις καρδιές όλου του κόσμου.